BU AKŞAM

Bir uysal çocuktum dizlerinde dün,
Gözlerinde keşfe çıkan bir çocuk.
Kimseler bilmezken yalnızlığımı,
Gözlerim seninle kurardı düğün,
Kırkıncı kapıdan gülerdi hüzün.

Bir gonca verirken sana ellerim,
Birden can evimde, güller açardı;
Lügatlerden kaçar aşkımın dili,
Öperdi ruhunu gizlice derdim;
Beklediğim budur ömrümce derdim.

Bir söz etsen yaram şifa bulurdu,
Seni mısralara sığdıramazdım.
İçinde bir defa yer bulsa adım,
Duygum engin denizlere dalardı
Ve sesin kapımı bir hoş çalardı.

Ne hoştu sevdiğim sayılan günler
Dalgalara benzer anları aşkın,
Ömrü hatırayla ören güzellik!
Nasıl derim onlar şimdi ölgünler?
Onlar ki bağrımda yanar serinler.

Titrek dudağınla bu hazin akşam,
Hıçkırığa dil vermesin istemem!
İstemem bu akşam akşamım olsun,
Benim olsun sıra dağlar gibi gam,
Bu akşam... ah akşam... bu hazin akşam!

A. Yagmur Tunali

 Editör: Yakup Icik