Bir akşamdı: Sırma saçlı ufuklar
Yandı bir haberle kıyâmet gibi.
Küçücük ellerin bir dâvet gibi,
Son defa görüldü azgın sularda
Ve ardına düştü saf oyuncaklar.
...Hem yetim, hem öksüz açılmış adın:
On sene kucaklar üşütmüş seni.
Zaman zaman hatırlayıp anneni,
Özleyerek -bâzen- zor duygularda,
Kırılmış, küçücük kolun-kanadın.
Bir gece yarısı, duydum, küçük kız,
Yataklar almamış seni bir türlü,
Yüzünde açmayan tomurcuk gülü
Hıçkırık sulamış.. ve kuyularda
İri dev gözleri belirmişyalnız.
O günün ertesi seni görenler
Göğsünde saklamış hıçkırığını,
“Zavallı” demişler “yalnızlığını”
“Bulacak bin beter bu korkularda.”
Sana ağlamışlar belki bin sefer.
Görmeden iki yıl geçmiş aradan,
Ve kaderin oku yaydan fırlamış,
Çözmüş bu dünyadan bağını bir kış,
Keskin bir bıçakla son uykularda.
Rüyasını görmüş herkes sıradan:
O günün sabahı gelmiştim köye,
İri yaşlarla söylendi bu rü’yâ,
Rüyaların tersi çıkarmış güyâ,
Bir teselli gibi, bu komşularda
Yayıldı hayırlar getirir diye.
Ne çâre, evlerde ölüm kokusu,
İsli kazanlara sinmişti, duydum.
Düştü ayranıma rikkatli bir kum,
Vâdiye ad veren “çift kumrular” da,
Dinledik derinden ağlayan sesi.
Gün o günmüş meğer, küçük kız, gölgen
Irmak kenarında süzüldü, bir ân;
Sonunu sezmişti zâhir, arkandan,
Zehrâ’nın çığlığı, ah, kuytularda,
Azrâil’i görmüş gibiydi birden!
Köy delirdi birden, sulara doldu,
Gördü bir ihtiyâr, toplu bir çalı:
Saçlarında bulmuş öksüz masalı.
- Ki saçların hâlâ o büyülerde
Son sıcaklığıyla dallarda kaldı.-
Buldular en sonu, kucakladılar,
Öpüp kokladılar bütün bir gece..
Sarıldı tâbûtun kuşlar gelince,
Kapandı kapılar.. ve sürgülerde,
Hayâta çekildi sanki bir duvar.
Vicdanlar eridi, canlar çekildi
Çamlarda delice dövündü rüzgâr,
O ân hazırlandı belki bin mezar,
Bin gönül yıkıldı bu korularda;
Akşamla çiçekler cenâze kıldı.
..Bir akşamdı: Sırma saçlı ufuklar,
Yandı bir haberle kıyâmet gibi.
Küçücük ellerin bir dâvet gibi
Son defa göründü azgın sularda
Ve ardına düştü saf oyuncaklar.
A. Yağmur TUNALI
(30 Kasım 1985)
Editör: Yakup Icik
